Tras coller o Diario de Pontevedra no kiosko, e co plato de comida ó lado, puiden ver como se facía saber parte da historia de Vilalonga.
IMAXE CEDIDA POR ALBINO CANEDA
Alédame moito ver que se puxeron en contacto con Laura Camiña, e que ela dou a súa visión lembrada daqueles duros tempos, cando ela era nena, e seu pai, Cándido, traballaba arreo. (Tamén seu irmán e seu avó eran telleiros). "Erguíase ás cinco da mañá e traballaba ata que se facía noite. Apenas tiña tempo para comer, e pouco máis. No verán só facía vida cos compañeiros de traballo", lembra Laura. No inverno, toda a familia se adicaba a vender a quen dera máis. Chegaban barcos de moitas zonas para levar as tellas pero eran eles quen tiñan que levar a mercancía ata o sitio de carga. E por riba, buscar sitio para non deixar as fincas en campo, cóntanos Laura. Tamén di que aquelo non era vivir, xa que non había nin tempo para ver á moza, e os máis vellos encubrían ós novos para facer unha escapada. Sempre ían os telleiros, descalzos, e o barro desfacíase cunhas coitelas de gran tamaño, que non eran sinxelas de dominar.
Alédame sinceiramente, que por Laura (e o Diario) poidamos coñecer un chisco máis de todo un pasado da aldea. ¡ Gracias !.
3 comentarios:
é Laura Camiña, non Laura Caamaño. Para que nos entendamos todos, é Laura a Chapuza.
Publicar un comentario